Esperanto kaj labordonado.

Kutime ne utilas la enigo de Esperanto en propran kariertabelon.

Mi legis, antaŭ kelka tempo, anoncon de firmao pri labordonado tute malbonfavoran al Esperanto; fakte ĝi asertis ke "ne enigu en viaj notoj senutilajn bagatelojn kiel scipovon pri Esperanto aŭ Klingona lingvo".

Tio estas tre malbonfavora. Kiel bone asertis la famkonata filozofo Schopenhauer en Eristische Dialektik, por venki en diskuto tre efikas la parolado pri la profito.

Do se, en la labordonado, nun oni senkaze kontraŭas Esperanton, la situacio iĝos pli kaj pli malfacila.

Tamen la malbono ne estas ĉiam vera malbono.

Fakte tiu nepravigita agmaniero povus iĝi eĉ instigo por nia movado.

Se tiaj labordonantoj preferas ulojn kiuj ne konas (notu bone: mi uzis "koni" kaj ne "scipovi") Esperanton, tiuj el ni kiu povas labordoni devas postuli la scipovon (aŭ almenaŭ la konon) de nia internacia lingvo.

Ne gravas ĉu la lingvo utilas ĉu ne, fakte Esperanto estas ne nur lingvo sed ankaŭ ideo.... kaj eĉ vivmaniero.

Do, elektado de laboristoj kiuj samopinias igas la laboron pli facila kaj la labormedio pli stimula, ĉu ne?

Jes, mi povas aŭdi voĉeton kiu asertas: "tamen tiamaniere nia movado estos similigita al framasonaro aŭ al sekto".

Ni jam estas similigitaj al ili de la uloj kiu samopinias kun la kontraŭuloj de Esperanto.

Krome, tiu verdikto ĉefe fontas de nia insistemo kaj endoktrinigemo.

Do ni estu framasonaro por stranguloj... tamen stranguloj kiuj havas laboron kaj vivon pli bonaj ol la "realistoj".

Atentu!
Kiam samideano labordonas, li devas favori la movadon... ne ekspluati ĝin. Male oni povas iĝi pli malutila ol ajna anonco kontraŭa al Esperanto.

P.S.

Schopenhauer en Eristische Dialektik konsideras aliajn manierojn por venki en la diskutoj. El ili la lasta ebleco estas insulti la kontraŭulon. Ja tio ne estas civila agmaniero, tamen en okazaĵoj kiel tiu anonco, tiu agmaniero estus eĉ konsilinda. Ni estas pacemaj... kaj ne senspinuloj.