Iom post iom, la universitatoj aranĝas diversajn kursojn en la angla. Ĝenerale tio ne estas mabona afero... la afero iĝas malbona kiam ekzistas NUR kursoj en la angla.
Ankaŭ en tiu kazo, tio iĝas pli malbona se la angla lingvo inundas humanismajn studojn.
Fakte ĉiu lingvo implicas sian propran kulturon.
Do ni riskas ke, en la estonto, ekzistos nur unu kulturo... kaj multaj sub-kulturoj.
La afero iĝas eĉ terura kiam tiuj kursoj koncernas la instruadon de filozofio kaj la sekvantan esploradon en tiu ĉi fako.
Se ĉiuj studentoj (kaj poste esploristoj) devas plenregi nur la anglan, kiu komentos la germanan... la francan... la japanan... la hispanan... la helenan kaj la grekan filozofion?
La ideoj estas tre povaj. Ili ne bezonas multe da mono por disvastiĝi kaj evolui... tamen la ununura danĝero estas ke ili dronas en la oblio pro la lingva nekomprenebleco.
Ili estas kiel la rusa hejmfarita pano: antaŭ longe la leĝo malpermesis al la familioj baki panon kaj post unu generacio neniu memoras kiel baki tiun panon.
Krome, en filozofio estas tre grava la plenregado de la lingvo. Se la ne-anglolingvanoj estas devigataj filozofii en la angla (kiu estas lingvo bazita sur dirmanieroj pro la vasta semantika areo de siaj vortoj), ili estas komdamnitaj al ĉiama malsupereco.
Do... ĉu eble la filozofio ne estas la plej taŭga fako kie oni devus uzi neŭtralan lingvon kiel Esperanton?
Krome Esperanto estas ne nur simpla kaj neŭtrala, sed ankaŭ preciza, fleksebla, logika kaj krea.
Fine sed grave, ĝi estas helpa lingvo... do, por esti kohera, ĝia uzado estas inda nur "en kaj por" internacia medio (do ĝi konservas nacilingvan filozofion).
Estas tre taŭga ilo por filozofio, ĉu ne?
Kiel diris Bertrand Russel: "la filozofo lernis multajn lingvojn por diri plurfoje la saman stultaĵon".
Do en kiu lingvo ni preferas aserti tiujn stultaĵojn?
Dum ni povas elekti, niaj ideoj estos liberaj.
No comments:
Post a Comment